Hjem

Tilbake

AVSKJEDSVISE

(Når en kollega slutter)

Å, eg veit meg eit land

langt her uppe mot nord

med ei lysande strand

mellom høgfjell og fjord.

Der eg gjerne er gjest,

der mitt hjarte er fest

med dei finaste, finaste band.

% Å, eg minnest, å, eg minnest,

å, eg minnest so vel dette land. %

Og vi veit oss ein sjel

som her sit ved vårt bord,

som i frå oss no drar 

trass i sorga vår stor.

Det er trist, men dog sant:

Vi blir robba i blant

for dei finaste, finaste vi har.

% Vi skal minnest, vi skal minnest,

vi skal minnest so vel denne sjel. %

Men vi veit oss ein gjeng

som meir djupt har slått rot,

som mot alle slags freistingar

fast stend i mot.

Og vi veit i vårt sinn

at om nokre forsvinn

sit dei finaste, finaste att.

% Dei skal minnest, dei skal minnest,

dei skal angra som hev oss forlatt! %